Delilik Üzerine

Ben deliymişim, öyle diyor dostlarım:)

Sevdim mi çok deli sevip, bağlandım mı deli gibi bağlanıyorum ondan mı acaba? Ölümü hayattan çok seviyorum, belki de budur neden. Hakkını helal et diyorum dostalarıma sıkça, Allah sana rahmet etsin deyince kızıyorlar :) Rahmet ne güzel oysa ki, üzerimizden hiç eksilmesini istemediğimiz.

İlerleyen yaşıma rağmen çocuk olmayı seviyorum. Saçlarımı yukarıdan toplamayı, pembe spor ayakkabıları, kadınca giyinmeye karşı direnmeyi, yağmurda iliklerime kadar ıslanmayı, yalnız başımayken dakikalarca gülebilmeyi, çocukluk fotoğraflarıma bakıp bakıp iç geçirmeyi, sürekli babama " ben doğduğumda neler hissettin" demeyi seviyorum, hiç büyümüyorum ondandır.

Ütü yapmayı seviyorum mesela, annemle kavga ediyorum bana ütülenecek birşeyler bırakmadığında. İş yerinde çekirdek çitlemeyi seviyorum. En sevdiğim hayvan ne kedi, ne köpek, ne balık, ne kuş: Yunus. Gülen gözleri var diye herhalde.

Herkes gibi avmlerde gezmeyi değil, sokaklarda yürümeyi seviyorum. Dünya olabildiğinde teknolojikleşirken, mum ışığında sohbet etmeyi istiyorum. Herkes tecrübelerden yararlanırken, ben herşeyi deneyerek öğrenmeyi tercih ediyorum. e-kitaplar yerine, kitap kokuısu duyduğum kitapçılara gidip, eve saklı gizli soktuğum kitaplardan almayı seviyorum. Bir de babama okuduğum satıları zorla dinletmeyi :))

Torpilsiz işin olmadığı bir zamanda, ayağıma gelen fırsatları teperek kahramanlık yapmayı seviyorum. Dünya cennet olsun istiyorum, hayal kurmayı seviyorum. Deliyim galiba :)