Ya Hatice Ya Asiye olmak...

Her genç kızın büyülü ruyası olan evlilik, gençlik yıllarından itibaren şekillendirilir akıllarda. Evlenilecek gençten tutun da oturulacak ev ve eşyalara, doğrulacak çocuklara kadar...

İstediklerimizi, hayallerimizi sıralarız. Bir pembe düştür artık bizim için evlilik, sabırsızlıkla beklenen. Herşeyi yerli yerine oturttuk nasıl olsa, şimdi sıra hayal ile gerçeği birleştirmekte. İşte burada film kopuyor, bir bakmışsın etrafta hiç senin istediğin prenslerden yok :):):)  Eee nasıl olcak şimdi, en önemlisinde takıldın.

Hayalsiz yaşayamaz insan derler ya, o belki de umutsuz yaşayamaz insan olmalı aslında. Hayal kurmak bazen insanın kendine yaptığı büyük bir haksızlıktır belki de. Neden diyecek olursanız, hayat bizim hayallerimizle şekillenmiyor da ondan. (İnanca göre değişir elbet ama) Benim inancımda, burası Dünya'dır sadece ve bir imtihan yeridir. Yani sonsuz mutluluk ve huzur, sonsuz emel dünyası değildir. Bizler, sunulanları değerlendirip, onları şekillendirmeliyiz. 

Bunun yanında elbette bizim hayalimizdekilerin de verilmesi imkansız değil (bizler buna dua diyoruz), sadece burada yanlış olduğunu düşündüğüm, istediğimiz gibi olacağı konusunda çok beklenti içerisinde olmak ve istemediğimiz gibi olduğundaysa hayatı dibe vurdurmak....

Öyle insanlar olmalıyız ki, öyle işte... Ne olursak olalım, ne bulursak bulalım, olması gereken doğru değişmemeli. Olmamız gerekenden dışarı çıkmamalıyız aslında. Doğruya varmaksa amaç, yol ne olursa olsun, sonu doğruya varmalı, öyle değil mi?

Herşeyin mükemmel olduğu, şartların insanı zorlamadığı zaman ve durumlarda, herkes başarıya ulaşabilir belki ama önemli olan zor durumda da çizgiyi koruyabilmektir. Önemli olan adı üzerinde olan imtihan dünyasında, ne zorlukla karşılaşırsak karşılaşalım, insan fıtratından ayrılmamakttır.
Hatice olmak da var işin ucunda Asiye olmak da. Hz. Hatice, peygamber eşi oldu, cennet kadını oldu da, Hz. Asiye, Firavunun elinde cennet kadını olamadı mı? Bakın şimdi Asiye' nin güzelliğine. Demek ki önemli olan, size güzel malzeme verildiğinde, güzel bir iş çıkarmak değilmiş. Önemli olan tuz yokken de yemeğe lezzet katabilmekmiş...